Ik kan wel net doen alsof ik niet zie wat er op de foto staat maar het zijn sjaals.
De pomponnetjes aan de randen van de sjaals zijn kleine wollen bolletjes. Ik vind het knap dat ze die zo klein kunnen maken. Ik weet namelijk hoe ze gemaakt worden. Ik kan je op voorhand vertellen dat je beter een sjaal kan kopen. Ja, of je moet echt heel veel tijd over hebben en je stierlijk vervelen.
Vroeger op de lagere school werd er nog gerookt in de klas en je kreeg ‘good old fashioned’ handvaardigheid. Dus naaien en breien en haken, borduren en punniken en lederbewerking. En heel soms timmeren. Er kwam geen machine bij kijken, allemaal handenarbeid. Wij sloegen bijvoorbeeld met een hamer op een speciale beitel om gaatjes te maken in het leer. Vervolgens kon je de gaatjes gebruiken om draad doorheen te rijgen, ter versiering of om twee of meer stukken aan elkaar te naaien. Het was zwaar werk. Één uur in de week. Het duurde zo een paar weken voor je lederen geldbuidel af was.
In diezelfde les leerde wij ook pompons maken, van wol.
Je neemt karton en een passer. Trek twee even grote cirkels op het karton. Knip deze uit. In de cirkels trek je met de passer een kleinere cirkel. De binnenste rondjes knip je eruit. Nu heb je dus een soort bagels (die we in die tijd nog helemaal niet kende). Leg de bagels op elkaar en wikkel de wol om het karton, zo vaak als nodig om het gat helemaal te dichten. Nu komt het precisiewerk. Knip de bovenrand los, dus met de smalle kant naar voren. Als alle draadjes zijn losgeknipt, kun je de kartonnen cirkels weer vast pakken. Splits de cirkels en draai tussen de kartonnen cirkels stevig een draad om de draadjes wol. Wat je doet is eigenlijk alle losse, korte wollen draadjes als sprokkelhout bij elkaar binden. Leg er een fikse knoop in. Nu kun je de kartonnen cirkels verwijderen et voilà een pompon!
Dat doe je dan op ieniemienie formaat, een keer of wat (afhankelijk van de lengte van de sjaal, laten we zeggen een sjaal van een meter met om de vijf centimeter een pomponnetje komt neer op 40 pomponnetjes + 2 voor de uiteinden, vergeet de uiteinden niet!), vervolgens naai je de pomponnetjes aan een leuke bies (een heel smal stukje stof, te koop aan de meter, in allerlei dessins) en die bies naai op de rand van de sjaal. Succes!
Ik vond handvaardigheid helemaal niet leuk op school. Thuis wel. Thuis ging ik voor kinderen jonger dan ik, uit de buurt, een knutselklup (ja zo schreef je dat eind jaren ’70) oprichten. Het liep geen storm. Ik denk dat ik het knutselen niet zo belangrijk vond. Ik denk ook niet dat ik de kinderen echt iets wilde leren. Ik denk dat ik gewoon één uur in de week de baas wilde spelen, net als de juf wanneer ze mijn breiwerk helemaal uittrok als ik één steek had laten vallen.