Het idee: aan de hand van een foto gemaakt in, of gerelateerd aan, Het Hoofdkantoor, schrijft onze columnist Alessa van de Goor een column. Het resultaat is altijd verrassend.

Vandaag de opdruk van een t-shirt van Re-bello.

 

Witte kerst enrebello Zwarte Piet.

Een column in december zonder Sinterklaas, Kerstmis, familiebezoekjes, te veel eten en alcohol, surprises, gedichtenstress, goede voornemens of de Zwarte Piet-discussie, is niet te doen.

Toch ga ik het proberen, want aan Sinterklaas doe ik niet meer. Moos schuift bij zijn vader en nieuw verkregen familie van de vriendin aan en dat is leuk want daar zijn nog kinderen die in Sinterklaas geloven. Ik ben verlost van surprises en gedichtenstress en de Zwarte Piet-discussie snap ik niet zo goed. Begrijp me niet verkeerd, ik vind het heel vervelend dat donkere mensen zich beledigd en gediscrimineerd voelen bij het zien van een Zwarte Piet als knecht van een witte Sinterklaas. Het jeugdjournaal heeft allerlei kleuren Pieten en omdat zij dus niet zwart zijn van de roet van de schoorsteen, hebben die Pieten een ring waarmee alle huizen open kunnen. Dat vind ik briljant want mijn verzinsels rondom hoe die kadootjes toch door de verwarmingsbuis, het kattenluik of andere kleine openingen behalve de schoorsteen, in de schoen terecht kwamen, klonken na een jaar of vijf echt heel slecht. Jammer is dat de Pieten, in welke kleur dan ook, nog steeds knecht zijn van Sinterklaas. Waar gaat nou precies die Zwarte Piet-discussie over? Over kleur of over beroep? De kinderen zien helemaal niet wat de volwassenen voelen. Als je zegt: ‘Hé jij, kind van mij, je bent zeven jaar, Sinterklaas bestaat niet’, dan zegt dat kind van zeven niet: ‘Oh oké, maar die zwarte mensen dat zijn toch
wel knechten?’ Die vraagt beteuterd: ‘Krijg ik nou geen kadootjes?’

Als Zwarte Piet niet meer mag, is dan een witte kerst de volgende issue? Want wie zegt dat dat wit slaat op de sneeuw? Het sneeuwt bijna nooit met kerst. In Nederland. Het is maar een gedachte.

Kerstmis is in aantocht, het familiefeest van het jaar. Er wordt op z’n best veel en lekker gegeten en veel gedronken in de hoop op goede gesprekken. Even naar buiten is om bovenstaande redenen goed om te doen in die dagen. Breathe nature? Frisse neus?

Ik probeer één kerstdag alleen thuis te zijn. En ook al voel ik niet zoveel bij Kerstmis als godsdienstige viering en beschouw ik die dag als een dag zoals ik er wel meer heb door het jaar heen, toch maak ik gebruik van het feit dat het kerst is. Ik geef mezelf een kado. De complete serie Six Feet Under wacht in een box met kunstgras op de bovenkant en schreeuwt me dagelijks toe: nog maar x nachtjes slapen!

Oud en Nieuw is anders, dat vier ik graag, met mensen die ik leuk vind en liefheb, met hapjes en bubbels en vieze oliebollen, met vuurwerk en zonder goede voornemens. Goede voornemens zijn er omdat wij de dingen die niet zo goed voor ons zijn willen verbeteren, maar nu nog niet, 1 januari dan start ik…. Als het na twee weken niet gelukt is, hoef je er 50 weken niet aan te denken want goede voornemens horen bij Oud en Nieuw, niet bij Pasen, Pinksteren of de herfstvakantie.

Ik dacht ik schrijf de column een week later dan de eerste dinsdag, dan is de Sint weg en kerst nog net niet hier. Maar er is geen ontkomen aan de feestmaand.

Afgelopen zaterdag in Ikea bleek de tweede zaterdag van december Gingerbread-dag te zijn in Zweden! Volgens Ikea dan, want google je -feestdagen Zweden- dan krijg je: zaterdag 10 december 2016 uitreiking Nobelprijzen.

Hoe dan ook, in december wordt er van alles gevierd. En omdat het naast alle discussies ook gewoon heel gezellig is, kun je je er maar het beste aan overgeven. In januari tackelen we de gezelligheidskilo’s wel weer eens, als ik zin heb. Dat klinkt verdacht veel als een goed voornemen…

Iedereen een heel fijne en feestelijke decembermaand!


Alessa van de Goor | moeder | planner | @kliktjik | www.honderdstieren.nl | blogger