Het idee: aan de hand van een foto gemaakt in, of gerelateerd aan, Het Hoofdkantoor, schrijft onze columnist Alessa van de Goor een column. Het resultaat is altijd verrassend.
Vandaag een handcitruspers van Zuperzozial. Lekker zuur.
Als je het allemaal even niet meer weet. Wat dan?
Iedereen kent ze wel, die momenten dat alles even te veel is. Bijvoorbeeld omdat je het veel te druk hebt en je moeder vraagt: ‘Wanneer zien we je weer eens even?’ Of omdat je nog heel veel moet doen en je man vraagt: ‘Kun jij even mijn overhemd strijken? Ik heb onwijze haast.’ Of omdat de kinderen gillen: ‘Mám! Kun je even helpen? Ik ben m’n scheenbeschermers, kniebanden, hockeystick kwijt!’
Het draait dan ook vooral om het woord even. Alsof jij een heleboel ‘evens’ over hebt op een dag.
Maar als goed geaarde moeder en partner ga je ze allemaal even helpen. We hebben tenslotte zelf geroepen dat vrouwen kunnen multitasken en mannen niet. Daar hadden we beter even over na kunnen denken want nu hebben we er zeker vijf keer per dag even last van. Al deze dagelijkse dingen doen we even, we ergeren ons er even aan maar genieten stiekem van hun afhankelijkheid. Heel even. Genieten.
Het gaat bij ons vrouwen pas mis als we het in het hoofd allemaal even niet meer weten. Als we twijfelen over dat wat we doen, dat wat we hebben en dat wat we geworden zijn. Als de gemaakte keuzes even niet meer zo logisch zijn.
Het vrouwenbrein heeft dan even tijd nodig. Soms echt heel even, soms wat langer en soms heb je ronduit stront aan de knikker. Dat is vaak ook pas het moment waarop de mannen ineens inzien dat er aandacht moet komen, waardering ook of een helpende hand. Alleen is dat dan net even te laat. Wij gaan dit namelijk zelf oplossen, want dat kunnen wij en wij vinden ook dat we dat moeten kunnen, wij zijn immers onafhankelijke überwezens. Even opzouten dus, mannen!
Als de storm in het hoofd voorbij is en de rust is wedergekeerd vraagt de man: ‘Wat was er nou aan de hand? Wat wil je dat ik doe? Doe ik iets verkeerd? Ben je niet gelukkig?’
En in plaats van dat we roepen -GROTE LUL DOE GEWOON ZELF EENS WAT! TOON INTERESSE IN JE GEZIN EN ALS NIET IN MIJ DAN IN IEDER GEVAL IN JE KINDEREN! IK BEN INDERDAAD NIET GELUKKIG, MIJN LEVEN IS DAG IN DAG UIT HETZELFDE, DAT WAS NOOIT DE BEDOELING! IK WIL OOK EEN INTERESSANT LEVEN!-, zeggen we uitermate kalm: ‘Het is niks schatje, ik wist het gewoon even allemaal niet meer.’
Zo zuur.
Alessa van de Goor | moeder | planner | @kliktjik | www.honderdstieren.nl | blogger | iedere eerste maandag van de maand